کد مطلب:148583 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:112
روز عاشورا و حمله ی خونین
سرانجام روز ایثار، روز فداكاری، روز بی نظیر عشقبازی، روز جرقه ی نور بر ضد باطل و روز فراموش نشدنی عاشورای خونین و روز غلبه ی
خون بر شمشیر فرا رسید.
بامداد عاشورا، امام حسین علیه السلام با اصحاب خود نماز جماعت خواندند، بعد از نماز ایستاد و رو به اصحاب كرد و پس از حمد و ثنای الهی و درود بر محمد صلی الله علیه و آله فرمود:
ان الله تعالی اذن فی قتلكم و قتلی فی هذا الیوم فعلیكم بالصبر والقتال؛ خداوند در این روز در مورد كشته شدن شما و من اجازه داده، بر شما باد كه استقامت و ایستادگی كنید و با دشمن بجنگید.
سپس یاران خود را كه 72 نفر سواره و پیاده [1] بودند آماده نمود و صف آنها را از نظر نظامی، تنظیم كرد، «زهیر بن قین» را فرمانده ی ناحیه ی راست سپاه خود و «حبیب بن مظاهر» را فرمانده ی ناحیه ی چپ قرار داد، خود و خویشانش در وسط سپاه قرار گرفتند و پرچم را به دست برادرش حضرت عباس علیه السلام داد، زیرا عباس از همه در نگهداری پرچم، قویتر و كاردانتر و شجاعتر بود.
عمر سعد فرمانده و رئیس سپاه دشمن با سی هزار نفر به پیش
آمد [2] و خود در ناحیه ی راست سپاهش قرار گرفت و شمر بن ذی الجوشن در طرف چپ سپاه، قرار گرفت وقتی كه امام حسین علیه السلام جمعیت بسیار سپاه دشمن را دید، به خدا متوجه شد و عرض كرد:
اللهم انت ثقتی فی كل كرب و رجائی فی كل شدة و انت لی فی كل امر نزل بی ثقة وعدة...؛ خداوندا! تو در هر اندوهی پناه من هستی و در هر سختی، امید من می باشی، و تو در هر امری كه بر من وارد می شود، آرام بخش و یاور من می باشی...»
خون بر شمشیر فرا رسید.
بامداد عاشورا، امام حسین علیه السلام با اصحاب خود نماز جماعت خواندند، بعد از نماز ایستاد و رو به اصحاب كرد و پس از حمد و ثنای الهی و درود بر محمد صلی الله علیه و آله فرمود:
ان الله تعالی اذن فی قتلكم و قتلی فی هذا الیوم فعلیكم بالصبر والقتال؛ خداوند در این روز در مورد كشته شدن شما و من اجازه داده، بر شما باد كه استقامت و ایستادگی كنید و با دشمن بجنگید.
سپس یاران خود را كه 72 نفر سواره و پیاده [1] بودند آماده نمود و صف آنها را از نظر نظامی، تنظیم كرد، «زهیر بن قین» را فرمانده ی ناحیه ی راست سپاه خود و «حبیب بن مظاهر» را فرمانده ی ناحیه ی چپ قرار داد، خود و خویشانش در وسط سپاه قرار گرفتند و پرچم را به دست برادرش حضرت عباس علیه السلام داد، زیرا عباس از همه در نگهداری پرچم، قویتر و كاردانتر و شجاعتر بود.
عمر سعد فرمانده و رئیس سپاه دشمن با سی هزار نفر به پیش
آمد [2] و خود در ناحیه ی راست سپاهش قرار گرفت و شمر بن ذی الجوشن در طرف چپ سپاه، قرار گرفت وقتی كه امام حسین علیه السلام جمعیت بسیار سپاه دشمن را دید، به خدا متوجه شد و عرض كرد:
اللهم انت ثقتی فی كل كرب و رجائی فی كل شدة و انت لی فی كل امر نزل بی ثقة وعدة...؛ خداوندا! تو در هر اندوهی پناه من هستی و در هر سختی، امید من می باشی، و تو در هر امری كه بر من وارد می شود، آرام بخش و یاور من می باشی...»
[1] البته در مورد تعداد ياران حسين (ع) مختلف نقل كرده اند بعضي 32 سواره و 40 پياده و بعضي 82 پياده و بعضي 60 پياده و بعضي 73 پياده و بعضي 45 سواره و حدود صد پياده و بضعي هشتاد و هشت نفر و بعضي مطالب ديگر گفته اند، ولي قول اول مشهورتر است كه از شيخ مفيد در ارشاد و از علامه طبرسي در اعلام الوري نقل شده (مقتل الحسين مقرم، ص 271) و بعضي معتقدند 72 نفر از همراهان امام از مدينه آمده بودند يا از بني هاشم بودند و در اين راه بعدا سخن خواهيم گفت.
[2] در مورد تعداد سپاه دشمن نيز مختلف ذكر شده كه كمتر از 12 هزار نفر ذكر نشده است و قبلا خاطر نشان گرديد.